Mama

Günlük yaşantımın vazgeçilmezlerinden olan süt olayını şu sıralar biraz abarttım galiba.

Ama ne yapayım doymuyorum sanki. Hal böyle olunca ağlamam kadar doğal bir durum yok diye düşünüp ağlıyorum. Ağlamayı biraz abartmış olabilirim tabi.

Dün annem elinde bir şeye "gelirken mama al, Ela doymuyor" gibi bir şey dediğini duydum. Annem bana devamlı süt yetiştirmekten kafayı yedi derken bu şeyin telefon olduğu ve karşıdakinin da babam olduğunu, akşam eve gelen babamın "mamayı aldım" demesinden anladım.

Neyse bu beni çok ilgilendirmedi ve süt için gerekli ağlamayı sürdürdüm. İlerleyen saatlerde ağlamamdan bıkmış olacaklar ki artık mamayı verelim dediler. Aralarında konuştuktan 5 dakika sonra, biberon ile süt tadından başka,  bu dünyaya ilk geldiğim sıralarda da tadına baktığım bir sıvıyı verdiler. İçmeye devam ederken bu sıvının adının mama olduğunu anladım. Güzelmiş. Hayır demeden tükettim.

Sonra ne mi oldu?